AŞK

Susuz bir denizde yüzmek,
Oksijensiz bir havayı solumak istiyorum.

Kumsuz çöllere vurup kendimi,
Olmayan seni bulmak istiyorum…

Denizlerinde su, nefesinde hava, çölünde kum olup
Bulduğum seni sevmek istiyorum.

KARAGÖZ

Bu aralar akşam erken oluyor

Sabahlar tez geliveriyor peşinden…

Aşk dediğin nedir ki?

Paçayı zamana kaptırır böyle

Ruhunu da bir karagözlüye…

Akıl girse devreye…

Ne paçanı kurtarmaya yeter

Ne de ruhun söz dinler

Varsa yoksa o karagözler…

SIR

Bende suskunluk sessizce gelir,

dil duygularla zincirlenir,

dudaklar akılla mühürlenir.

Yalnızca mazinin tebessümünü görür bakan…

HERCAİ

Ne hayatımın içinde ol ne de dışında…
Öyle bir yerde dur ki,
Ne yaklaşabil ne de uzaklaş…
Kokun, sesin gelsin arada
Mesut olduğunu bileyim yeter
Çünkü;
Senin ruhun hercaî,
Benim ise aklım…

BEKLEYEN

Uç sevgili daldan dala

Kon sümbüle, güle, akasyaya

Dünya sana güzel, olsun varsın

Ben razıyım toprağın olmaya

Nasıl olsa ömrünün son günü

Sessizce sokulacaksın koynuma

DÜN

Her şey dünde kalmadı,

dün, ruh kitabının son sayfasıydı.

Sayfayı açmayacağının garantisi,

akıp giden zamanın olmayan kapısındaydı!

AŞKIN MATEMATİĞİ

Kalp 1 kere severmiş,

akıl 10 kere…

İnsan 10’unda da 1’ini ararmış,

farkında olmadan.

BAZI AŞKLAR

Unuttun zannedersin…

Sonra bir inme olur;

Facebook’ta bir resim,

Radyoda bir şarkı, ya da rehberde adı…

Tepene iner, aklına girer, kalbine işler.

İşte o zaman aslında…

Solgun bir ışığın kalbine,

Tutunup kaldığını anlarsın.

Korkarsın biraz, için titrer.

‘Çoktan bitti’ dersin kanmak için.

‘Unuttum gitti..’

Ne var ki, her unuttum deyişinde

aslında biraz daha yanarsın..

Bütün kötülükleri yıkarsın da ona

Felek ne kâr eder ne de yâr…

Yükü eskisi kadar olmaz fakat,

Unuttuğunu zannettiğin aslında hatırladığındır.

İnsan bir kere yanar…

O yangın öyle kolay küllenmez.